معنی کون سوخته در لغت نامه دهخدا

آنکه سرینش سوخته، کنایه از کسی که زیانی سخت دیده. آنکه کلاه به سرش رفته، شخصی که از نام و ننگ درگذشته باشد. (آنندراج) (فرهنگ فارسی معین) :، در گلشن عشق بدقماریم، کون سوخته های روزگاریم.، غزالی (از آنندراج)

معنی کون سوخته در فرهنگ لغت هوشیار

آنکه سرینش سوخته، کسی که زیانی سخت دیده آنکه کلاه بسرش رفته، آنکه از نام و تنگ در گذشته: در گلشن عشق بد قماریم کون سوخته های روزگاریم. (غزالی)

معنی کون سوخته - جستجوی لغت در جدول جو

کون سوخته

لغت نامه دهخدا

کون سوخته

فرهنگ لغت هوشیار

عود سوخته

(دِ تَ / تِ)

عودی که سوخته باشد، و ظاهراً آن را برای سپید کردن دندان بکار میبردند:
مشرق به عود سوخته دندان سپید کرد
چون بوی عطر عید برآمد ز مجمرش.
خاقانی.
خوش خوش به روی ساقیان دیدند خندان صبح را
گویی به عود سوخته شستند دندان صبح را.
خاقانی.
وز پی دندان سپیدی همرهان از تف ّ آه
دل چو عود سوخته دندان کنان آورده ام.
خاقانی

عودی که سوخته باشد، و ظاهراً آن را برای سپید کردن دندان بکار میبردند:
مشرق به عود سوخته دندان سپید کرد
چون بوی عطر عید برآمد ز مجمرش.
خاقانی.
خوش خوش به روی ساقیان دیدند خندان صبح را
گویی به عود سوخته شستند دندان صبح را.
خاقانی.
وز پی دندان سپیدی همرهان از تَف ّ آه
دل چو عود سوخته دندان کنان آورده ام.
خاقانی

لغت نامه دهخدا

روح سوخته

(تَ / تِ)

دشنامی است مرده را

لغت نامه دهخدا

درون سوخته

(دَ تَ / تِ)

سوخته درون. آنکه دل او سوخته باشد. گرفتار اندوه و تاثر شدید. دلسوخته:
گر درون سوخته ای با تو برآرد نفسی
چه تفاوت کند اندر شکرستان مگسی.
سعدی

لغت نامه دهخدا

کون سوزه

کون سوختگی، زیان سخت دیدن کلاه بسر شخص رفتن

فرهنگ لغت هوشیار

معنی کون سوخته - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما